Marc: “Het mooiste is dat je het echt samen doet”

Marc den Heijer (40) doet dit jaar voor de zevende keer mee aan Cycle for Hope Rondje Nederland. Waarom blijft hij deelnemen? Daar is Marc duidelijk in: “Ik werk op de afdeling Psychiatrie van De Hoop. Ik zie iedere dag de patiënten die het werk van De Hoop nodig hebben.”

Marc vertelt: “Op onze afdeling zitten mensen met bijvoorbeeld depressie, posttraumatische stressstoornis of psychotische klachten. Vandaag nog nam er iemand afscheid die heel lang bij ons is geweest. Hij kwam enorm depressief binnen, zonder levenslust en toekomstperspectief. Hij is zonder depressie vertrokken. Ik zie ook mensen die heel erg in de war binnen komen en de kliniek helder verlaten. Dat is geweldig om mee te maken.”

Rondje Nederland verveelt Marc absoluut niet. “Het is iedere keer weer anders. In de aanloop naar de start is het geweldig om met de groep acties te doen en teams te vormen. Het is mooi om te zien dat iedereen op zijn eigen manier bijdraagt. Ik ben drie jaar geleden begonnen met Team Bless, vanuit mijn eigen dorp Bleskensgraaf. Eerst dacht ik: ‘Lukt het me om in mijn dorp een team bij elkaar te krijgen?’ Ik begon met het vragen van mijn eigen fietsvrienden, maar het was verrassend gemakkelijk om het hele team te vormen.”

Marc geniet na de voorbereidingen volop van Rondje Nederland zelf. “Op donderdagmiddag gaat de molen draaien en zaterdag kom je in Dordrecht terug op het punt waar je begonnen bent. Dan ben je heel Nederland rond geweest, dag en nacht, soms afziend, soms genietend van de natuur en de omgeving. Ik vind de meerwaarde dat je rijdt op plekken waar je anders nooit zou komen, op tijden dat je dat anders nooit zou doen: je ziet de zon opkomen en ondergaan. Je rijdt midden in de nacht door Friesland – in de regen.”

We vragen Marc naar zijn mooiste herinneringen. “Het eerste jaar reed iemand de sloot in en zette daarna gewoon de tocht voort. Twee jaar geleden gingen we de Afsluitdijk over met volle bak tegenwind. Dat was echt afzien, heel extreem. Aan de andere kant zijn we er ook wel eens met wind in de rug overheen gegaan en dan denk je: ‘Was dat het nou?’ Het mooiste is dat je het echt samen doet. Als eentje erdoorheen zit, nemen de andere drie hem op sleeptouw. Een etappe later is die ene weer hersteld en is er voor een ander die er dan doorheen zit. Het gaat om saamhorigheid en teamgeest.”