En nu komt 't allemaal heel dichtbij!

Zo, dat is lang geleden! 2 maanden sinds mijn laatste blog....

Heel erg bedankt voor al jullie donaties!! Ik voel me helemaal blij, alsof ik jarig ben:).

Ik kan me voorstellen dat deze aanstaande MTB-uitdaging in jullie aandacht is weg gezakt. Nou, not by me:)!

We hebben lekker door getraind en ook tegen elkaar gezegd: als dit voorbij is gaan we weer ''gewoon'' trainen:). Er komt toch een bepaalde dwangmatige gekte bij om de hoek kijken om de zaak te gaan volbrengen.

''Moeten we nu al weer zo lang fietsen? Het is te heet, te steil, te lang, te nat, te mul.''

Zo heb ik bijzonder veel smoezen kunnen bedenken. Maar niets hielp, wij gingen doooooor.

Je wilt tenslotte in redelijke staat 10 uur later over de finish komen, zonder kots en zonder bil-blaren, en met een redelijk welgemeende glimlach:).

Alles ging voorspoedig, tot aan een hoge sprong vanaf een klif in de zee, zo'n 2 weken geleden:

• er was een kamp van Koningsbrugge-moment,
• een plons en
• een drukverplaatsing die via mijn voet/schoenzolen eindigde in mijn onderrug,
• en toen (eigenlijk gelijk) AAAARGH

Alles doet het nog, botten zijn intact en gisteren voor het eerst weer een rondje ge MTB-ed: het ging! Lang leve dat ik de route zo'n beetje uit mijn hoofd ken, het instinct het nog gewoon doet en evenzo mijn lieve fietsje (ik houd echt van haar).

En nu nog 10 dagen om de zaak verder uit te bouwen, dus dan komen we toch een heel eind:).

HOERA!!